Dikè: Anti-Ursula
Eurykleia: de anti – Von der Leya.
Wilt u soms opnieuw als heks verbrand worden?
Door Eurykleia (– de betere Von der Leya). 4 februari 2020.
De nieuwjaarsmoorden van het Waardenwesten, de sluipmoord op de Iraanse generaal Soleimani. Daarna de dreiging nieuwe oorlogsmisdaden in Iran te zullen begaan: een twitter van de Amerikaanse president van 4 januari 2020 23.52u:
‘…targeted 52 Iranian sites, some at a very high level & important to Iran & the Iranian culture…’
Staatsterrorisme, sluipmoord met drones onder onafgebroken gemummel over waarden en democratie – het is stilaan dagelijkse kost geworden. Over folteren, het organiseren van staatsgrepen en chantage met economische middelen willen we het niet eens hebben.
De dag na Trumps dreiging: Uschi von der Leyen komt namens de Europese Commissie, dat wil zeggen namens de niet verkozen maar wel feitelijke regering van de EU, dat wil zeggen van u en van mij, steun betuigen voor de misdaden van de Amerikanen. De tale Kanaäns. Uschi vindt dat het volstaat om wat te neuzelen over ‘provocaties van Iran’ om verkrachting van het recht goed te praten. Om sluipmoord als politiek salonfähiger te maken. Ze vond immers ook de afbraak van de rechtsstaat in Polen in orde en behoorde tot de partij die een duidelijk optreden tegen de verkrachting van de fundamenten van de EU zelf wisten te blokkeren.
Corrupt is ze ook: een parlementaire onderzoekscommissie houdt zich nog steeds bezig met uitgaven voor expertises waarvoor Uschi als minister de opdracht gaf – onder andere aan een firma waarin een zoon van haar is aangesteld. Het jongste voorval: een ministerieel mobieltje dat door die commissie van onderzoek werd opgevraagd en dat ze had moeten hebben, is spoorloos verdwenen.
Alvorens ze de minister van landsverdediging werd is ze nog minister van gezinszaken geweest.
In 2008 kwam het tot een klein schandaal omdat gezinsminister VdL een ‘Christival’ genaamd festival van evangelicale christenen patroneerde. Er was daar een werkgroep die abortus als moord kwalificeerde. Een andere werkgroep gaf aanleiding tot protesten omdat hij homofielen voorstelde als mensen die een therapie nodig hadden om van hun ‘ziekte’ te genezen. Er waren parlementsleden die de minister toen vragen stelden. Er vonden ook kleine demonstraties plaats. Naar aanleiding van deze gebeurtenissen publiceerde het officiële en internationaal actieve Goethe-Instituut een verslag op zijn website. Het instituut kwam dan onder druk te staan; eerst werd er pressie uitgeoefend op de gewone manier, met een brievencampagne. Dan kwamen de protesten van invloedrijke personen. Tenslotte nam het Goethe-instituut het artikel van zijn website. Dat stuk is overigens hier te vinden: http://www.cpw-online.de/magazine/christlicher-fundamentalismus.html
De causa Schavan.
Bondskanselier Angela Merkel omringt zich graag met in vroomheid wedijverende katholieke dames. Ze is bevriend met Friede Springer, de weduwe van de beruchte uitgever Axel Springer en huidige grote baas van het Springerconcern. De producten van die pers zijn schaamteloze manipulatie, intellectuele prostitutie, verdraaiing van feiten, hetze, medeplichtigheid aan misdaden onder voorwaarde dat het die van het Waardenwesten zijn. Politiek extreem rechts, pro-nato, pro USA…
Naast Uschi von der Leyen behoorde tot het kringetje rond Merkel ook minister van onderwijs Annette Schavan, die voor het begin van haar politieke carrière werkneemster geweest was in het Generalvikariat van het bisdom Aken en dus letterlijk behoorde tot de Akense ‘Klüngel’ – kliek, lobby – we komen daar straks op terug. Bovendien had ze de leiding van het Cusanus-werk, een katholieke headhunters-organisatie aan de universiteiten. Schavan werd dus minister in het kabinet Merkel en kon als dusdanig een politiek voortzetten die ze al in een ander kader beoefend had. Ze ging door voor een bijzondere vertrouwelinge van de kanselier, een vriendin zelfs.
Ook het kunnen toekennen van subsidies aan universiteiten en wetenschappelijke instellingen is natuurlijk een middel om aan politiek te doen.
Al in 2003 waren er vragen gerezen naar de stram-katholieke ingesteldheid van deze minister:
http://www.spd.landtag-bw.de/index.php?docid=1883.
Sterk opgemerkt werd haar reactie op het ontslag van de minister van landsverdediging Zu Guttenberg, overtuigd katholiek ook die. Hij was betrapt op fraude met zijn doctoraat. Toen zijn positie onhoudbaar geworden was en hij ontslag moest nemen smaalde Annette Schavan dat ze zich schaamde voor zo’n partijgenoot. Maar naar aanleiding van de affaire Guttenberg was er in het internet een forum ontstaan dat scripties tegen het licht hield. En dat zijn bevindingen netjes in twee kolommen online publiceerde. In de eerste kolom de afgeschreven passages, in de tweede het origineel met bronvermeldingen. En dat forum boog zich ook over de dissertatie van Annette. En ook die, dus uitgerekend de zich schamende minister van onderwijs, bleek een bedriegster te zijn. ‘Person und Gewissen’/Persoon en geweten luidde de titel van haar werk dan ook nog, vakgebied pedagogie, over de vorming van een geweten bij jonge mensen. En die zo geweten-georiënteerde minister herinnert aan de grote monoloog die Tartuffe afsteekt tegen Elmire:
L’amour qui nous attache aux beautés éternelles
N’ étouffe pas en nous l’amour des temporelles.
Molière, Tartuffe, III/3.
Geïrriteerde examinator.
Prof. Dr. Bruno Bleckman, decaan van de filosofische faculteit van de universiteit Düsseldorf, had de leiding van een acribisch onderzoek dat wekenlang duurde en dat leidde tot de nietig-verklaring van de doktersgraad van gewetensvormster Schavan. Die bleef bij hoog en bij laag volhouden dat ze van niets wist en ze bracht de zaak zelfs voor de rechter. De rechtbank van Düsseldorf gaf de faculteit gelijk, Schavans doctorstitel: definitief foetsji. Maar nu legde professor Bleckman geïrriteerd door alle herrie die er ontstaan was een zeker onchristelijk gedrag aan de dag. Hij publiceerde niet alleen het rapport van de examencommissie dat de zogenaamde dissertatie van Schavan onderzocht had, hij voegde daar meteen een convoluut aan toe met documenten die de pogingen tot beïnvloeding van de universiteit bewezen: ongevraagde tegen-expertises, publieke verklaringen, brieven van invloedrijke personen en resoluties van de conferentie van universiteitsrectoren, de Max-Planck-Gesellschaft en de Alliantie van Wetenschappelijke Instituten die ertoe moesten dienen de minister goed te praten en de ernst en de competentie van de onderzoekers in Düsseldorf in twijfel te trekken. De universiteit werd er zelfs van beschuldigd politieke belangen te dienen, tegen de christen-democratie te zijn, die toch altijd zo eerlijk en braaf haar best doet.
Het was een groot geluk dat de professoren van de filosofische faculteit geïnteresseerd waren in het behoud van hun eigen reputatie van wetenschappelijke integriteit – ze hielden stand. En publiceerden nu dus zelfs de stukken die absoluut niet bedoeld waren om aan de grote klok te worden gehangen. Decaan Bleckman, schreef Der Spiegel, toont aan ‘dat er pressie werd uitgeoefend op hem en zijn collega’s en hij spreekt van “massieve interventies”, “campagnes” en “verbale ontsporingen”. ‘ (Der Spiegel online, 25 juli 2014, 15.47u; http://www.spiegel.de/unispiegel/jobundberuf/annette-schavan-und-uni-duesseldorf-ohne-doktortitel-als-botschafterin-a-982890.html) ‘Het (rapport) is meer dan de verwerking van een affaire; het werpt een licht op de manier waarop carrière-netwerken functioneren.’ (Der Spiegel, l.c.) Het rapport was een who-is-who van de Duitse wetenschappelijke wereld, want veel functionarissen van naam waren Annette Schavan bijgesprongen en hadden hun reputatie en functie gebruikt om de katholieke bedriegster te steunen. Kortom, het was Huichelarije extra muros. Het rapport van universiteit Düsseldorf is hier te vinden: https://causaschavan.wordpress.com/2014/07/23/schavangate-komplett-das-vollstandige-dossier-der-bericht-der-uni-dusseldorf-zum-download/
‘Konsequenzen’
In het academisch milieu werd er daarna gefluisterd dat professor Bleckman en zijn collega’s en medewerkers uit Düsseldorf nu martelaars waren. Er werd namelijk ‘verwacht dat zij en hun universiteit de volgende jaren en decennia (sic) voelbaar benadeeld zullen worden bij de verdeling van subsidies. Daarin zal wel niet veel verandering komen als Schavan haar ministerpost (ten gevolge van de affaire) moet opgeven, want zij maakt deel uit van de netwerken die ook na haar ontslag zullen blijven voortbestaan.’ (Telepolis 08/02/2013; https://www.heise.de/tp/artikel/38/38528/1.html)
En Schavan zelf?
Ook tegen de verpletterende overmacht van bewijzen bleef ze staande houden dat ze onschuldig was en dat het om kleinigheden ging. Bovendien beweerde ze dat de wetenschappelijke methodes toen ze haar werk maakte nog niet zo strikt waren als nu. Maar de affaire oversteeg hemelhoog de persoonlijke lotgevallen van een gewetensonderzoekster. Het was een leerstuk over hoe katholieke netwerken en machtsstructuren ook in de universitaire wereld functioneren. Ze maakte toestanden transparant die anders slechts zelden aan de oppervlakte komen en die ongetwijfeld ook zelden op een zo consequente en resolute weerstand stuiten als die van de universiteit Düsseldorf in dit geval.
Lang voor de CIA zich bezig hield met ervoor te zorgen dat professoren met de juiste ingesteldheid werden benoemd, was Opus Dei daar al.
Wierokende publicisten.
Von der Leyen was van huize uit al voorbestemd om een rol te spelen in de wereld van het walmendste katholicisme. Haar vader, Ernst Albrecht, was lange tijd minister-president van Nedersaksen en maakte op zich opmerkzaam door steun te verlenen aan bewegingen waarmee ook katholieke politici in die tijd liever niet in verband werden gebracht. Hij ‘steunde het New Age financieel en ideologisch met volle kracht’. Wil zeggen dat allerlei bonden die leken organiseren, Communio e Liberazione, Legionairs van Christus etc. bij hem konden komen aankloppen. (http://home.snafu.de/bifff/ACP.htm)
Albrechts dochter, Ursula, werd eerst bekend als belichaming van het gezinsmodel dat gebaseerd is op de ideologie van breidelloze voortplanting, met opvattingen over seksualiteit die ontsproten zijn aan de zieke breinen van gevaarlijke maniakken. Ursula Albrecht gaf haar eigen naam op toen ze trouwde, nam die van haar echtgenoot aan. Ook toen al was zulke zichzelf-wegcijfering van vrouwen eerder uitzonderlijk geworden. Ursula legde daarenboven een militant baargedrag aan de dag en stak ook voor de rest haar katholicisme niet onder stoelen of banken.
De meeste mensen zullen niet hebben verwacht dat er een Werkgroep van Christelijke Publicisten bestond, een ‘Arbeitskreis Christlicher Publizisten (ACP). Met een eigen tijdschrift dat een special bracht over Ursula en haar zeven kinderen met foto’s en de hele boel. Ook Annette Schavan liet zich trouwens door dat blaadje interviewen. Blaadje waarvan de obscuriteit voor het mediaconcern Axel Springer geen hinderpaal was om een ontvangst voor de leiding van dit ACP te organiseren. De gebeurtenis stond onder het motto ‘Het Hemelse Jeruzalem’ http://home.snafu.de/bifff/ACP.htm.
En ja, wie staat daar te pronken bij die wierokende publicisten? Otto von Habsburg – steeds op post als het erom gaat het Heilige Roomse Rijk te restaureren. Of tenminste – zo luidde zijn slogan: Niet langer het Rijk (das Reich) – maar Europa. Otto was überhaupt een meester in het opsieren van reactionaire standpunten tot ze er minder aftands uitzagen.
We hebben vroeger al gewezen op Manfred Weber, de lijsttrekker van de Europese Volkspartij bij de voorbije Europese verkiezingen en zijn betrokkenheid bij von Habsburgs ‘Paneuropa Union’, maar de aartshertog was niet te beroerd om zich dus ook met kleinere clubs in te laten, met dat krieuwelend kluwen van organisaties en publicaties dat deze biotoop zo siert. Waarbij, zoals het heet in de Dreigroschenoper:
Und man sieht nur die im Lichte,
die im Dunkeln, sieht man nicht.
Filips de Derde en de Lichtende Stad.
De koning der Tartufistanen hield kort geleden een toespraak in Bastenaken, naar aanleiding van de herdenking van de slag van de Ardennen.
Toen Filips koning werd was er even een discussie over de vraag of hij officiële stukken moest tekenen met ‘Philippe’ op zijn Frans, dan wel of het ook ‘Philip’ in het Schoonvlaams mocht wezen. (Geen enkele hoernalist scheen te weten dat het in het Nederlands Filips is. Zeggen we soms Philip de Goede of Philip de Tweede?) Niemand voelde bij de geboorte van de kroonprins kennelijk ook aan dat alleen al die naam een vuistslag is in het gezicht van alle Nederlanders.
Filips II van Spanje: een koningshuis geeft een kroonprins de naam van de ergste beul uit de geschiedenis van het volk, een ijskoude fanaticus, bezeten van godsdienstwaan, slachter der Vlamingen, moordenaar van dichters, kunstenaars en geleerden, boekverbrander, kwezelaar, gelovige. Het minste wat je kunt zeggen is dat dat een totaal gebrek aan inlevingsvermogen verraadt vanwege het koningshuis. Het is alsof de leider van een troostcentrum voor slachtoffers van het nazisme zijn pasgeboren zoon Adolf zou noemen. Niet alleen gebrek aan empathie, ook programma: het past in de godslasterlijke femelarij waar die Scheve Kapel van vroeger in rondploeterde, die met zijn Fabiola – welke laatste overigens gelieerd was met het Spaanse fascisme en de fascistische dictator Franco persoonlijk, ja, die een marionet van Franco zou zijn geweest. (Anne Morelli: Fabiola en Franco. De marionet en de dictator. Berchem 2015. Wie kan zou dit boek beter in de oiriginele Franse versie lezen. De vertaling is inacceptabel.)
Filips III zong dus bij de herdenking van het Ardennenoffensief een bombastisch loflied op de Amerikanen en noemde de Verenigde Staten de Lichtende Stad op de Berg. Die Lichtende Stad op de Berg is een andere naam voor het
Hemelse Jeruzalem, het universum van het Lam Gods met de verdwenen Rechtvaardige Rechters als gezagsdragers. Het is de ideale maatschappij, geïnterpreteerd door Otto von Habsburg en Axel Cäsar Springer – kortom het klerikaalfascisme. En is dat geen landverraad, een staatshoofd dat in het stof kruipt voor de hegemoon?
Maar we zullen hem leren stad-op-de-bergen, deze Filips III! Maar eerst rechtsherstel, afschaffing van het zogenaamde België en dan kan hij licht geven en voor gids spelen en zich met vaderlandslievende toeristen als antiquiteit laten fotograferen in Delft, waar vader des vaderlands Willem de Zwijger door Filips’ geestesgenoten vermoord werd. En Filips’ Mathilde mag bij de toiletten gaan zitten met een teljoorken op een tafelke en de weg wijzen naar de afdelingen voor dames of voor heren, en beleefd mercidankoewel zeggen.
Nog over functionerende netwerken.
Op gevaar af van nog meer van de hak op de tak te springen. Dit is alleen wat ons de jongste dagen heeft bereikt. We hebben hier een speciaal bakje staan voor dergelijke berichten en daarin belanden meer aantekeningen dan gezond is voor de veiligheid van de staat of een complex als de EU. Ik wil hier ook geen sluitende en afgeronde analyse brengen. Ik wil er alleen op attent maken dat er zich dingen afspelen waarover in de verkochte media nauwelijks bericht wordt.
Ook dit nog.
Wie een beetje aanleg voor talen heeft kunnen we de Italiaanse website aanbevelen van de filosoof Paolo Flores d’ Arcais: te vinden onder MicroMega Online.
Net voor nieuwjaar, op 11 december 2019, werd er een nieuwe presidente verkozen voor het Italiaanse Constitutionele Hof, Marta genaamd, Marta Cartabia. Er wordt niet alleen in Polen agitatie gevoerd tegen een verlichte rechtsopvatting, tegen de scheiding der machten – daar gaat het om de grote rechtsprincipes, in Spanje, Polen, Hongarije. In het klein waar het niet anders kan, waar ze zo ver nog niet zijn.
Marta dus, die veroordeelt het ‘ideologisch gebruik van individuele rechten’ en maakt haar beklag: ‘Onder invloed van internationale instellingen kan er een overdreven beklemtoning van de individuele rechten worden vastgesteld’. Een drug, noemde ze die rechten zelfs. Het enige alternatief is vanzelfsprekend: beknotting. Het is daarop dat een deel van de publieke opinie wordt voorbereid. MicroMega vreest voor de gelaïciseerde maatschappij: ‘La laicità crocifissa da Marta Cartabia: presidente della Consulta, donna, e ciellina.’
Een ander Micromega-artikel over dezelfde Marta . Zij is de
eerste vrouw in die functie, wat volgens de website niet per se een goede zaak hoeft te zijn zoals dat door de zompige potten en modderige soutanes werd voorgesteld. ‘Cartabia prima donna presidente della Consulta: è vera vittoria?’ http://temi.repubblica.it/micromega-online/cartabia-prima-donna-presidente-della-consulta-e-vera-vittoria/
Ander kapittel.
https://www.freitag.de/autoren/wolfgang-michal/der-katholischste-von-allen
Een mogelijke kandidaat voor de opvolging van Angela Merkel als toekomstige bondskanselier is de minister-president van Noordrijnland-Westfalen, Armin Laschet. (Zoetesmeer heeft een ongetrouwde tante die erg over hem te spreken is. Hij schijnt modern te zijn, in veel aangelegenheden gematigd en tolerant, op het eerste gezicht niet zompig
Het gevaarlijke van die figuren: salonfähig. Voor mij is het trouwens niet uitgesloten dat tante Lutgardis zelf iets met de Heilige Ondergrondse te maken heeft. Zij is tenminste de enige die het platonische van de relatie van Jos Zoetesmeer en mijzelf voor honderd procent ondersteunt. Ze ging bijna door het plafond toen Jos enige tijd geleden in haar bijzijn verstrooid zijn hand op mijn knie wilde leggen. Maar ter zake.)
Laschet komt uit Aken, uit de Aachener Klüngel. Die is samen met de Keulse of Rijnlandse Klüngel (kliek, lobby) in heel Duitsland spreekwoordelijk voor de integriteit van het christelijke beschaving in gebieden waar de ‘echte Fründe’ het voor het zeggen hebben. Het is die typische (hoofdzakelijk mannen-) wereld van voorzitterschap van spaarkassen tot dat – ongelooflijk belangrijk in deze regionen – van carnavalsverenigingen.
Speelfilm over Keulse “Klüngel”.
Laschets schoonvader was een zekere Malangré, zaakvoerder van een katholieke uitgeverij, directeur van de Akense glasbedrijven, voorzitter van de TÜV (de plaatselijke stations voor autocontrole), lid van de raad van beheer van de stedelijke spaarkas, president van de industrie- en handelskamer, ridder van het Heilig Graf. Malangré’s broer, een oom dus van mevrouw Laschet, is lid van Opus Dei en commandeur van de pauselijke ridderorde van de heilige Gregorius de Grote.
Ik geloof niet dat het in Duitsland mogelijk is een rol te spelen in de zg. Christen-democratische politiek voor iemand die helemaal buiten deze ‘Klüngel’ staat.
In Zwitserland.
De redactie van HP wordt dankzij onze Coralie van alle redacties het best op de hoogte gehouden van de toestand in Zwitserland. (Dank je, Coralie.)
https://www.infosperber.ch/Artikel/FreiheitRecht/Mitgliedschaft-im-Opus-Dei-offenlegen-2-Teil
De afgevaardigde Ludwig A. Minelli nam een initiatief om te verkrijgen dat iemand met een openbaar ambt zijn eventueel lidmaatschap bij Opus Dei voortaan bekend zou moeten maken.
Aanleiding was de benoeming van twee professoren in de rechten aan de universiteit van Zürich, twee dames op oorlogsvoet met het homo-huwelijk, abortus, euthanasie. En fanatieke propagandisten van het Vaticaanse standpunt.
‘In toenemende mate moet worden vastgesteld,’ schrijft Minnelli, ‘dat personen uit de entourage van de rechts-katholieke in het geheim opererende speerpunt-orde Opus Dei organisaties oprichten of erin actief zijn, waarvan de onschuldig klinkende namen niet doen vermoeden, dat er directe interesses van het Vaticaan achter zitten.’
De afgevaardigde formuleert niet briljant, maar wij vertalen zo letterlijk mogelijk. Hij maakt bezwaar tegen een benoeming bij de Zwitserse Nationale Ethiek-Commissie: ‘de rechts-katholieke voormalige afgevaardigde Couchepin is erin geslaagd ook daar een Duitser als president aan de macht te brengen van wie kan worden aangenomen dat hij lid is of sympathisant van Opus Dei. De genoemde theoloog heeft het niettegenstaande zijn absoluut eenzijdige rechts-katholieke houding klaargespeeld 15 miljoen franken belastinggeld in het kader van het Zwitserse Nationale Fonds te beheren en te verdelen.’ Minelli’s conclusie: ‘Zwitsers moeten en mogen weten of dergelijke belangrijke organisaties ondergraven zijn door een strijdgroep van het inzake mensenrechten notoir tweehonderd jaar nahinkende Vaticaan.’
Onder Spaanse bedreiging.
Spanje, nóg een proefproject van het postmodern fascisme.
In oktober vorig jaar dreigde de Spaanse vicepremier Carmen Calvo het koninkrijk België met consequenties als de Catalaanse regeringchef Carles Puigdemont niet zou worden uitgeleverd. Spanje zou de ‘passende beslissingen’ nemen als België niet ’de volledige Spaanse democratie’ erkennen zou. In de buitenlandse media werd erop gewezen dat dit een miskenning van het fundamentele rechtsprincipe van de scheiding der machten impliceerde. Zelfs de Europese commissie meende er aan te moeten herinneren dat het om een zuiver juridische procedure ging en de politiek dus niet de hand in het spel had. https://www.heise.de/tp/features/Von-Terror-Apps-und-der-Missachtung-der-Gewaltenteilung-4573044.html
De Europese commissie die toen nog niet onder de leiding stond van de veelbarende Uschi – die meteen al bij haar inauguratie liet weten dat ze van de Poolse rechtsverkrachting geen punt zou maken.
Om nog even terug te komen op Annette Schavan, die is intussen ambassadeur van Duitsland bij het Vaticaan. De blog die haar ontmaskerd heeft https://causaschavan.wordpress.com/?s=Annette+Schavan volgt, genoeglijk om lezen, nog steeds haar avonturen. Intussen is er een lawine van eredoctoraten over haar losgebroken. Laatst werd ze dottoressa van de Universita degli Studi di Roma. Als ambassadeur van een van de machtigste landen wordt ze daar in Rome natuurlijk in de watten gelegd door christendemocraten die stijf doen alsof ze van niets weten – met een zekere vrome meewarigheid over het pech dat deze dienares Gods en specialiste voor het christelijk geweten ongelukkig genoeg getroffen heeft.
Overigens werd ook de dissertatie van Uschi von der Leyen doorgelicht door de activisten van het internet. Haar universiteit concludeerde dat er wel weliswaar op 27 pagina’s van de 62 ‘verdachte plaatsen’ te vinden waren, maar dat het ging om een ’minder ernstig geval’. (Focus, VdL-portret 6 december 2019). Gewoon een geval waarbij de katholieke lobby sterker was dan in het Düsseldorf van Schavan?
Von der Leyen wordt genoemd als opvolgster van president Steinmeyer. Ik voorspel nu al dat ze in ieder geval alle schandalen waarin ze verstrikt zit zal overleven. Zoals bijvoorbeeld ook Christine Lagarde. Zoals ze de voormalige dr. Zu Guttenberg opnieuw proberen te lanceren. De Atlantische elites doen niet graag afstand van door hen opgebouwde politieke carrières van kneedbare figuren, wassen poppen die de schijn van democratie voor ze moeten ophouden – Macron is ook zo iemand. Minder bekend is dat Angela Merkel na de val van de muur en dientengevolge de beëindiging van haar carrière als verantwoordelijke voor propaganda en ideologische correctheid van de communistische jeugdorganisatie enkele maanden in de Verenigde Staten is geweest.
Lucas vertelt van een vriendin, een dichteres uit de DDR. De dag na de val van de muur kreeg die bezoek van afgezanten van het bisdom Berlijn die zich zorgen maakten over haar conditie – ze had actief deelgenomen aan de vreedzame revolutie, had ook moeilijkheden gehad met de Stasi. Ze mocht dan een maand gaan uitblazen in de villa van de voormalige bondskanselier Adenauer aan het Lago Maggiore, huidig buitengoed van de Adenauer-stichting, de culturele organisatie van de christendemocratische CDU. Samen met haar kleine dochter mocht ze daar naartoe, alles piekfijn verzorgd. Zonder verplichtingen ook – zo functioneren netwerken.
De wolf in schaapskleren, de wolf uit het sprookje met de zeven geitjes, die krijt heeft gevreten om zijn stem meer oma-achtig te laten klinken
Slotverklaring.
De paus reageerde onlangs tegen mensen die al te zeer onder de indruk waren van de pedofilieschandalen van de heilige kerk en die daarover niet willen zwijgen. Hij noemde die ‘vrienden en cousins van de duivel’. Hij is een seksist! Ik ben geen cousin, ik ben een nicht, dat heb ik tegen Zoetesmeer ook gezegd, de eerste vrouw die als nicht van Monsieur bekend wordt. Dat is zeker niet slechter dan zijn tante Lutgardis, die van Jos dus. In de geschiedenis komt het af en toe boven water, zoals bij broer Cornelis Adriaensen van Brugge of de talloze weerloze dorpsbewoners als harem misbruikende pastoors bij Boccaccio, of in de vroege Franse literatuur al. En nu maar doen alsof dat allemaal plotseling aan het licht komt. Het enige verschil is dat vroeger de boeken waarin dat stond en niet zelden ook de schrijvers – in de Nederlanden zelfs de lezers ervan – vaak verbrand werden. Het beeld van de ijsberg zou alleen maar bruikbaar zijn als er ijsbergen bestonden die niet voor negentig procent onder water zaten, maar voor negenennegentig procent. En als ik een nicht van Monsieur ben, wat is hijzelf dan – een oom van de pedofielen? Of hun vader?
Hier sta ik, ik kan niet anders.
Veel liefs van…
Eurykleia
