Nog eens over Julian Assange, een soort Dreyfus van de eenentwintigste eeuw:
https://de.rt.com/international/118820-un-experte-julian-assange-wurde-zum-schweigen-gebracht/
Ook interessant, over de oorlogsmisdaden van het Waardenwesten in het voormalige Joegoslavië:
Wer arbeitet die Kriegsverbrechen des Westens in der Ex-Bundesrepublik Jugoslawien auf?
Wer arbeitet die Kriegsverbrechen des Westens in der Ex-Bundesrepublik Jugoslawien auf?
Over de gedwongen landing in Minsk en die van president Morales in Wenen:
https://greenwald.substack.com/p/as-anger-toward-belarus-mounts-recall
In het volgende stuk komt de huichelachtigheid van de EU ook naar aanleiding van Catalonië ter sprake:
Een bijdrage ook over de gedwongen landing van president Morales in Wenen op de Zwitserse Infosperber-website: https://www.infosperber.ch/politik/welt/wenn-ein-diktator-oder-die-usa-ein-flugzeug-zum-landen-zwingen/
Deze laatste tip danken we aan Lucas Mariën, die vaak bij Zwitserse media op bezoek gaat: ‘Zwitserland is het enige land waar ze nog een CVP hebben. In het vaderland hebben de christendemokraten al een boel facelifts achter zich, maar ik blijf verslaafd aan de oude CVP.’
De Russische president Vladimir Vladimirovitsj Poetin krijgt nu inderdaad de Eurykleiaprijs, bestaande uit een gecertificeerde reynebeau – het door Eurykleia zelf geconcipieerde en gestalte gegeven kunstwerk, het als vanzelf Schoonvlaamse poëzie genererende schrijfwerktuig.
De prijs wordt in dit geval toegekend omdat de behandeling van de ‘systeemcriticus’ Navalny in Rusland zoveel humaner is en minder contrair aan de beginselen van Verlichting en mensenrechten dan die van de Julian Assange in het Waardenwesten.
Over de foltering van de symboolfiguur Julian Assange hebben we eerder al geschreven, m.m. hebben we verwezen naar relevante bijdragen erover.
We willen hiermee niet suggereren dat beide gevallen gelijkwaardig zijn. Navalny is alleen maar een marionet van het Waardenwesten. Assange is een scheppende geest die door zijn vernieuwende omgang met digitale technieken een blijvende plaats in de cultuurgeschiedenis heeft verworven.
Van de vier uit de dichtwerken van Marc Reynebeau gepuurde teksten
(1) De sigaar/maar ook een beetje god.
(2) ‘De valleien van somber zelfbeklag.’
(3) ‘Een paar miljard miserabelen / Ook jij, lezer, en ik zelfs.’
(4) ‘van de aandriften het toilet / met daarin het proces ervan’
die – aere perennium! – vereeuwigd zijn op onze kunstwerken, hebben wij de vierde gekozen. Wie zou hierbij geen traan wegpinken.
Maar we zijn bereid om deze reynebeau op verzoek van de H. President voor een andere te ruilen.
Eurykleia.
Eurykleia. 26 april 2021.
(ik moet het kort houden en me op dit moment beperken tot een signaleren:)
Over Nils Melzer, de Zwitserse UNO-diplomaat, ‘UN Special Rapporteur on Torture’, en zijn beoordeling van de toestand van Julian Assange hebben we het hier al gehad. Melzer geeft de strijd niet op en heeft pas een boek gepubliceerd:
Naar aanleiding van dat verschijnen plaatst Melzer ook een stuk op Telepolis:
Bekijkt u ook nog eens – en verspreid het signalement van- het filmpje collateralmurder.wikileaks.org waarvan de publicatie de Amerikanen zo razend maakt; van de moordenaars werd er geen een verontrust – zoals blijkt uit Melzers artikel.
18 maart 2021.
Eindelijk heb ik bij Nietzsche de passage gevonden die Lucas Mariën uit het hoofd citeerde in zijn bijdrage ‘Marc Reynebeau: van Sigaar tot God’.
Het ging daar om het woord ‘unterschwürig’, waarvan hij beweerde dat zelfs Duitse germanisten het niet kennen. Ik heb de hele Nietzsche-passage intussen teruggevonden. Als de filosoof geen Thürings of Basels dialect weergeeft, haalt hij wellicht unterschwellig en schwären door elkaar, resp. creëert nieuwe taalkundige mogelijkheden, ook nog met Geschwür erin. Duden kent ook het woord schwürig, maar dat wordt niet meer gebruikt. Wel nog in de tijd van Nietzsche. Het betekent moeilijk, gespannen, lastig. Unterschwürig is onbekend.
We kunnen het vertalen met “onderhuids zwerend, etterend”.
Hier volgt de hele context bij Nietzsche:
“Een machtige ambitie die steeds weer geconfronteerd wordt met haar eigen onvermogen om het doel te bereiken maakt boosaardig. Het ontoereikende mag dan soms zijn oorsprong vinden in de omstandigheden, in de onveranderlijkheid van het lot, niet in een gebrek aan kracht. Maar diegene, die zijn ambitie ondanks dit tekortschieten niet kan beteugelen, wordt als het ware onderhuids zwerend (wird gleichsam unterschwürig) en bijgevolg prikkelbaar en onheus. Misschien zoekt hij de oorzaken voor zijn mislukken bij de anderen, ja, mogelijk behandelt hij in een hartstochtelijke haat de hele wereld als schuldig. Wellicht ook kiest hij koppig neven- of sluipwegen en wordt gewelddadig. Zo gebeurt het dat goede naturen verwilderen…”
Zelfs onder monniken en kluizenaars komt dat voor, dat ze bedorven zijn door het niet kunnen waarmaken van te hoge ambities; ook daar vind je, zegt Nietzsche,
“door mislukken uitgeholde en opgevreten mensen”.
Dat komt uit de laatste Unzeitgemäße Betrachtung, Richard Wagner in Bayreuth. cfr. Friedrich Nietzsche, Kritische Studienausgabe I, 437.
