Wanderer
januari 2020. Eurykleia.
Orde op zaken
Ik heb Lucas genoeg afgeraden om op reis te gaan.
‘Denk aan Heinrich von Kleist, die werd als spion opgepakt,’ hield ik hem voor.‘ Hij reisde kriskras door Duitsland, dan naar Zwitserland – dat is toch precies de route die jij ook wilt nemen. Verschillende tussenstations in Noord-Duitsland en zelfs in Denemarken waar de familie van Henry Koehn intussen schijnt te wonen. Vervolgens naar het Lago Maggiore om krijgsraad te houden met Coralie…’
‘En voor de kluis in Ascona.’
‘Twee keer hebben ze Kleist gearresteerd. Hij zat ook een hele tijd in de gevangenis.’
Hij scheen daarvan niet erg onder de indruk te zijn.
Kon ik hem zeggen dat er tijdens zijn afwezigheid een einde zou komen aan onze staking en dat Jos Zoetesmeer een paar moreel hoogstaande columns zou schrijven op de webstek van HP? Dat zou chantage zijn geweest en daartoe verlagen we ons bij HP niet.
‘Denk eraan,’ zei ik, ‘de figuur van de Wanderer, van de romantische zwerver – dat is een eigenschap van de romanticus an sich, dat voortdurende ongemotiveerde reizen!’
‘Maar mijn reis is niet ongemotiveerd,’ riep hij, ‘denk toch niet dat ik een romanticus ben, Eurykleia! Ik heb kort voor Nieuwjaar een telefoontje uit Duitsland gekregen dat alles overhoop heeft gezet, maar dat ik niet kan negeren. Eurykleia, je moet me helpen, ik weet niet waar mijn hoofd staat. Ik kan het grote essay over Populistische Literatuur en Ecologische Klassiek op dit moment niet voltooien. Je moet de verschenen delen van de website halen en verwijzen naar mijn boek over Ecologische Klassiek.’
‘Maar we hebben voor dit jaar al twee andere boeken gepland.’
(Wordt voortgezet.)
‘En vergeet nooit te vermelden dat ik NIET ongemotiveerd op reis ga.’
