Foto: Prof. Daas.

LM 31 maart 2019

Ik ging naar de hoofdingang van onze kantoren om met de stakerspost te praten. Coralie en Eurykleia schenen een tevreden zelfbewustzijn aan hun actie te ontlenen. Ze waren vriendelijk en ‘gespreksbereid’. Eurykleia verontschuldigde zich zelfs voor het Macron-scheldwoord dat ze me had toegeroepen.

De Zilveren Rokjes wilden naast de Gele Hesjes een revolutionaire beweging worden tegen de manipulatie van de publieke opinie en de media, een soort gespecialiseerde Gele Hesjes dus.

‘Er gaat geen dag voorbij zonder dat er sprake is van nieuwe ingebouwde filters in het internet,’ zei Coralie, ‘de verkochte media hebben de beginselen van het journalistieke handwerk lang opgegeven – in Huichelarije hebben die trouwens nooit een rol gespeeld.’

‘Neem nu bijvoorbeeld…’ begon Eurykleia, maar ze kreeg de kans niet om aan het woord te komen, want haar kleindochter ging door:

‘Fake news, alternatieve feiten, trollen, samenzweringstheorieën… En wat niet in hun kraam past – of in die van de Nato of de Amerikanen past – wordt gewoon doodgezwegen.’

‘En de Zilveren Rokjes zullen daar verandering in brengen?’

‘Neem nu bijvoorbeeld die munitie waarmee Macron op de mensen laat schieten,’ zei Eurykleia – en zo ging dat nog een hele tijd over en weer. Eurykleia beschuldigde mij van censuur; Coralie met haar meer systematische geest probeerde die beschuldiging vast te knopen aan concrete bezwaren, maar het kwam wel op hetzelfde neer. Een concreet en actueel voorbeeld was de ‘belemmering van haar werk’.

Er was een verband tussen de niet-receptie van Van Ostaijen en de recontextualisering van de affaire van de Rechtvaardige Rechters – de bemoeilijking daarvan. Ze wou daarover een steekkaart maken voor haar ‘detectivebord’, maar eerst had ik moeten aantonen dat de literatuurprofessoren inderdaad niet beseffen waarop het bij Van Ostaijen aankomt. Zo was er wel meer. Gij waant in vrede te rusten terwijl overal om ons heen de oorlog woedt, citeerde ze de Griekse dichter Kallinos.

Achterstand ja, die heb ik – had de dag maar eens honderd uren, om alles te kunnen schrijven wat nodig is – maar censuur? Geenszins, Coralie! Herhaaldelijk heb ik iedere vorm van censuur afgewezen. Er zijn geen beperkingen, literatuur mag alles, ook wat volgens de gewone burgerlijke wetgeving verboden is. Maar tegelijk moet ze diplomatisch te werk gaan, haar eigen mogelijkheid tot voortbestaan in het oog houden en in het allerdiepste geheim de dag voorbereiden – wat is de revolutie van de Gele Hesjes daarbij vergeleken?

Ik geef jullie gelijk, maar laten we geen kruit verschieten…

‘De revolutie van de Zilveren Rokjes,’ zuchtte Eurykleia.

Aldus bleek dat onze standpunten eigenlijk heel dicht bij elkaar lagen. Gering was het vijven en zessen dat nog nodig was en bijna hadden we een vergelijk; reeds omhelsde Eurykleia mij.

Op dat moment kwamen de professoren Daas en Zoetesmeer, na een hele tijd zoekend onderweg te zijn geweest, voorgereden. Zoetesmeer sprong uit de auto, tot bemiddelen bereid en tot ‘bruggen bouwen ergens’ en vooral tot het ‘creëren van een klimaat zo’, zoals hij niet aarzelde ons mede te delen.

En had hij dan maar gezwegen! Maar om de geloofwaardigheid en de ernst van zijn positie nog te vergroten, voegde hij eraan toe:

‘Transcendentaal.’

Aldus hielp hij de bijna bereikte overeenkomst toch nog om zeep. Coralie namelijk, er steeds op uit om haar volk te leren denken, blokkeerde alle verder pogingen, weigerde nog een woord te zeggen en sloot zich op in zichzelf.

De staking duurt voort.

Prof. Daas heeft een foto gemaakt van de stakerspost