November 2017. Eurykleia.

Nu weet ik tenminste dat ze in Palermo zit, mijn kleindochter Coralie, want haar reactie op mijn politieke tribune was niet mals, dat vond professor Zoetesmeer ook, na telefonische mededeling. Ik ben er nog enigszins beduusd van. Zoetesmeer meende zelfs dat we beter moeten communiceren, met valorisatie en educatie en alles in een perspectief plaatsen, maar als moraaltheoloog heeft hij gemakkelijk praten. Als hij met mijn kleindochter te maken had zou hij ook wel anders piepen. Maar ik heb de aangelegenheid al vroeger ter sprake gebracht: glyfosaat.

De EU heeft dus besloten dat het vergif weer vijf jaar langer gebruikt mag worden. Met de hakken over de sloot en op het nippertje, en wel doordat Duitsland, dat zich eigenlijk had moeten onthouden, vóór stemde. Dat was een tamelijke sensatie: de christen-‘democratische’ minister van landbouw zorgde voor een nipte meerderheid voor de verlengers door vóór te stemmen, terwijl de minister voor milieuzaken, sociaaldemocraat, haar veto had uitgesproken. De overeenkomst was dat het land zich in dergelijke situaties, als de coalitiepartners het dus niet eens waren, zou onthouden. Als de minister voor landbouw zich aan de regels had gehouden, dan was er voor de verlenging geen meerderheid geweest.

Glyfosaat is waarschijnlijk schadelijk voor mensen, maar zeker ook voor insecten en bijen – die zó al bedreigd zijn. De producent beroept zich op studies die minder dramatisch klinken, maar die heeft hij ten dele zelf gesponsord. Ik vind dat in dergelijke gevallen iets zou moeten gelden als het oude rechtsprincipe ‘in dubio pro reo’: zolang er twijfels zijn, moet de rechtbank zich vóór de beklaagde uitspreken. Of in dit geval: In dubio abstine – als er twijfel is, blijf er dan van af. Maar die christen-‘democraat’ eet immers zelf al lang bio en de bijen zullen hem worst wezen. De gewone man die al dat vergif moet slikken gaat op die manier ook sneller naar de hemel – door vroeger te sterven kan hij ook langer van de eeuwige zaligheid genieten. Niets dan sociale bekommernis dus, bij de christen-‘democraat’ –

Floep-toet-biep! Nieuwe mail:

Oma!

Waarom kun jij niet gewoon koekjes bakken en handschoenen en mutsen breien als andere oma’s. Waarom moet uitgerekend mijn oma een politieke tribune beginnen, en dan nog wel op mijn website?

Het is toch ook voor Coralies kwekerij van biologische gifplanten en bijen, dat ik in de bres spring.

Het is duidelijk dat er hier enorme belangen op het spel staan. Er heerst een politieke crisis in Duitsland. De christen-‘democraten’ zouden een nieuwe coalitie met de sowieso al onwillige sociaaldemocratische SPD moeten aangaan, en dan schofferen ze die zo, nog voor de eigenlijke onderhandelingen begonnen zijn.

Wat is er daar allemaal aan de hand? Denken we ook aan TTIP en Ceta, zeer omstreden constructies omdat ze onder andere de juridische autonomie van staten zouden aantasten. Om welke belangen gaat het daar precies? Geopolitiek? Zijn Merkel c.s. echt bezig Europa tot een aanhangsel van de Verenigde Staten te maken?

De mensen voelen met hun ellebogen dat er daar meer achter zit, dat zich daar dingen afspelen waar ze geen kijk op hebben en waarvoor hun mening niet gevraagd wordt. En als ze de kans hebben reageren ze anti-establishment. En dan maar groot gejammer, bij de politici die in toenemende mate alleen nog als hansworsten waargenomen worden.

De Duitse christen-‘democraten’ rekenen er kennelijk ook weer op dat de SPD toch wel weer zal slikken en buigen, want daar hebben ze een aantal van de grootste marionetten die het hardst staan te springen ‘om verantwoordelijkheid op te nemen’. De teloorgang van de sociaaldemocratie de jongste jaren, in Nederland en Frankrijk bijvoorbeeld – het eigenlijke drama

Oma!

Heb je ooit gezien dat Manu Ruys zijn politieke tribune ’s anderendaags moest voortzetten omdat hij in de eerste niet alles gezegd kreeg?

 

Als ze denkt dat ik wil onderdoen voor Manu Ruys – ik stop dan ook maar.

Kleindochter!

Je zult nog gekidnapt worden door de maffia, daar in Palermo, als je niet oppast. En dan kan ik mijn gangen gaan op je webstek – en is er eindelijk ook ruimte voor de morele rubriek van prof. Zoetesmeer.