Oktober 2017

Coralie Coloratuur.

Eergisteren nog in Locarno, vandaag zit ik tegenover Stientje Averechts in de Cogels Osylei in Antwerpen. De reis was slopend. Mijn vrienden vragen me waarom ik dat mezelf aandoe. Waarom ik niet het vliegtuig neem. Maar ik rij nu eenmaal graag auto – en wat voor een, die vlammende Porsche, de strijdwagen voor wie zijn volk wil leren denken.

Rond Karlsruhe zat alles strop. Ik belde Stientje dat ik pas later kwam en ging in het Landesmuseum het beeld begroeten dat ik eigenlijk ná het interview had willen terugzien: de terracotta Nike uit het begin van de vijfde eeuw. Deze godin van de overwinning is een meesterwerk dat eigenaardig genoeg tamelijk onbekend is. Ik heb het al vaker gefotografeerd, maar ik kan het onmogelijk publiceren in het kader van een interview met Stientje. Ik plaats een foto als aparte bijdrage op deze webstek. Ik beloofde de godin dat ik onze trouwe lezers zou vragen een klein plengoffer voor haar te brengen.

Stientje belde me wel tien keer om zeker te zijn dat ik ook echt op komst was, en dan stond ze daar, de beroemde schrijfster die toch eenvoudig gebleven is. Ze stond er ook meteen op dat ik haar zou tutoyeren.

Stientje: Waarom dat plechtige ‘u’? Ik heb meteen gevoeld dat wij eigenlijk vriendinnen zijn. Mag ik ook Coco tegen je zeggen?

Coralie Coloratuur: Eh… maar ik ben eigenlijk gekomen… U… je wou eigenlijk iets vertellen over Lucas’ boek ‘Alle lust wil eeuwigheid’. Bent u… ben je wel zeker? Vooral de inleiding, het ‘Traktaat van het alsof’ over het literaire leven in Vlaanderen, dat…

Stientje: Dat schrikt mij niet af. Lucas heeft groot gelijk dat hij die schandalige toestanden eindelijk eens ter sprake brengt. Ik zou het al lang zélf gedaan hebben, maar mijn roman ‘Résumé der liefde’ neemt me totaal in beslag. Luister. (Ze haalt een manuscript te voorschijn en begint voor te lezen:)

Angelina kwam de wenteltrap af die uitkwam in de marmeren hal. Ze was een volmaakte verschijning, zoals ze binnen de lichtcirkel van de design-verlichting verscheen: slank, prachtfiguur, met gracieuze bewegingen. Haar haren waren bijna ravenzwart en het licht toverde er een weerschijn op als op ebbenhouten schatkisten… Onder aan de trap stond een man. Die gaf ze een geweldige trap. Wacht Coralie, dat schrap ik nu toch maar.

Coralie Coloratuur: Ik begrijp niet helemaal…

Stientje: (neemt haar theekopje en drinkt eerst) Die bewusteloos geslagen man kan ik er later nog aan toevoegen, nu moet ik me op mijn hoofdpersonage concentreren. Besef je wel dat dit de enige roman ter wereld is waarin mijn eerste ontmoeting met Armand beschreven wordt, Coralie. Luister: Ze stond roerloos, een hand op de trapleuning, de andere naast het lichaam afhangend. Ze droeg een eenvoudig maar edel ensemble bestaande uit een zwart fluwelen rok van Dolce & Gabbana en een witte blouse van Dries van Noten, streng, maar verfijnd. Niemand kon vermoeden dat onder deze rok… een temperament schuilde als een vulkaan. Een vrouw als een… Hier heb ik drie puntjes gezet, Coco, daar moet nog iets…

Coralie Coloratuur: Bedoel je dat ze een vrouw als een granaat is?

Stientje: Precies! Een vrouw als een granaat! Dat is het! Je slaat de spijker op de kop, Coco. Nooit eerder heb ik een vriendin gehad die me zo perfect begreep. Ik wou maar zeggen dat dit boek ook veel geleerde gesprekken tussen Stientje en Armand bevat. Ik bedoel, tussen Angelina en Alphonse.

Coralie Coloratuur: Alphonse???

Stientje: Zou jij dit boek niet willen uitgeven, Coco? Ik wil voortaan alleen nog bij Het Paradigma publiceren. Zoals de media van de mainstream hun geloofwaardigheid kwijt zijn, zo geldt dat ook voor de commerciële uitgeverijen. Uitgeverijen van de mainstream, zou je kunnen zeggen, de producenten van de post-literatuur. Echte literatuur vind je alleen nog bij revolutionaire projecten als Het Paradigma. En daarin is het nieuwe boek van Lucas Mariën een boegbeeld. Ik doe mijn uiterste best om van mijn ‘Resumé van de liefde’ ook zoiets te maken, al moet ik toegeven dat de lat verschrikkelijk hoog ligt. ‘Alle lust wil eeuwigheid’ is een uitnemend schoon boek zou ik zelfs zeggen. Ik ijver al lang voor schone boeken, zoals je op deze foto kunt zien. Ik ben de derde van rechts op de eerste rij

Coralie Coloratuur: Je ziet er een beetje kregelig uit. En wat is er met je gezicht? Heeft Armand soms…

Stientje: Ik ben tegen een deur opgelopen. Dus, mensen, lees allen het schone boek ‘Alle lust wil eeuwigheid’ met het ‘Traktaat van het alsof’ van Lucas Mariën. Jij zorgt ervoor dat ons volk leert denken, Coralie. Wij, auteurs van Het Paradigma, wij zorgen ervoor dat het dankzij onze schone boeken een schoon volk met een schoon volksleven wordt.