Koehn als fotograaf (6).
oktober 2017
CC
Henry Koehn ging pas drie weken na zijn aankomst in Brussel een dag naar Gent. Zijn zoektocht naar de ‘Rechtvaardige Rechters’ zal pas dan beginnen. Onderweg fotografeert hij graven van kennelijk inderhaast begraven Duitse soldaten. Dat het Duitsers zijn blijkt uit de Stahlhelme op de kruisen. Als kruis op het middelste graf fungeert een soort kleerhanger. De aardhopen in de wei op de achtergrond kan ik alleen verklaren als geschutskraters…
Ik heb Koehns afkeer van de oorlog al gedocumenteerd:
https://kurtz.owncube.com/aan-koehns-graf/
– en dat hij het terneerdrukkend vond ‘de sporen, de verschrikkingen en het lijden van de oorlog te zien, ontvolkte huizen en hoven, verbarrikadeerde en ingestorte gebouwen’ (Tagebücher 1,6).
De rug van de meeste foto’s die hij maakte werd netjes – met de schrijfmachine – beschreven. Op deze staat een haastige krabbel met potlood – wat er een uitgesproken privé-karakter aan verleent.
Koehns weduwe Eva maakte zich steeds zorgen dat andere mensen zijn handschrift niet zouden kunnen lezen. Zo tikt ze brieven van hem, van in Brussel aan haar vader gericht, eerst netjes over. Karel Mortier krijgt in de jaren ’60 ook alleen maar door haar gemaakte uittreksels uit de dagboeken te lezen – het origineel zou hij volgens haar toch niet kunnen ontcijferen. Dat het lang niet zo moeilijk is blijkt uit het opschrift op deze foto: ‘Soldatengräber an der Landstraße vor Gent 1940’.
