Henry Koehn als fotograaf (4)
Januari 2017. Coralie Coloratuur.
Foto’s maken was een van Henry Koehns taken bij de Kunstschutz in Brussel. Over de precieze bedoeling van de bezetter en het gebruik dat die van de Kunstschutz wilde maken – en de evolutie daarin – zullen we het op deze plaats niet hebben.
Aantekeningen van Henry Koehn m.b.t. fototochten door Brussel.
In ‘Koehn als fotograaf (2)’ hebben we een getuigenis van zijn neef Klaus aangehaald, volgens wie een Brusselse winkelierster hem als redder van de Grote Markt begroet zou hebben. Zulke getuigenissen zijn vanzelfsprekend vaak vertekend, naargelang de wensen van de getuige in kwestie of de scheeftrekkingen in de overlevering. Maar bijvoorbeeld in dit geval is er tenminste een ware kern.
Koehn vermeldt dat Victor Hugo tijdens zijn ballingschap in het huis met de luifel gewoond heeft. Dat Karl Marx vlakbij heeft gewoond schijnt hij niet te weten. Ook niet dat Multatuli…
…in het hoekhuis waarbij de stempel staat de Max Havelaar schreef.
Vast staat dat Koehn betrokken was bij tal van maatregelen die moesten dienen om het patrimonium tegen oorlogsschade – bombardementen – te beschermen. Een voorbeeld zijn de glasramen van de Sint-Goedelekathedraal in Brussel, die gedeeltelijk uit de zestiende eeuw stammen.
Op 2 januari 1941 werd ermee begonnen die te demonteren en op te bergen. Koehn fotografeert drie mannen op een stelling die bezig zijn papieren stroken op het glas te plakken om dat te beschermen. Ongetwijfeld behoorden zulke opnamen tot zijn werk, namelijk de operatie voor de Kunstschutz te documenteren – maar toch is er bij hem ook altijd een streven naar esthetische kwaliteit te onderkennen, een zoeken naar de juiste invalshoek, het juiste moment om de foto interessant te maken.
Recto:
Stelling voor glasraam Sint-Goedele.
Verso:
Henry Koehn heeft een grote cultuurhistorische belangstelling, waaraan we een aantal foto’s te danken hebben. Niet alleen van monumenten en kunstwerken, maar bijvoorbeeld ook van klederdrachten: in de Kempen fotografeert hij vrouwen in traditionele klederdracht – we komen hierop terug. Tenslotte noemde hij zich ‘Kulturforscher’– cultureel antropoloog.